Γράφει ο Γεράσιμος Λειβαδάς
Η νεόκοπη κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, πιεζόμενη από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο του συνταγματάρχη Νικολάου Ζορμπά ο οποίος ανέτρεψε την κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη στις 15 Αυγούστου 1909, έσπευσε να υπογράψει την σύμβαση με το Ιταλικό ναυπηγείο Orlando για την απόκτηση θωρακισμένου καταδρομικού που ήταν ήδη στα σκαριά. Η κατασκευή του συγκεκριμένου πλοίου είχε αρχίσει μετά από παραγγελία της Βραζιλίας, η οποία τότε πάσχιζε για την υπεροπλία στην θάλασσα της Παταγονίας έναντι της Αργεντινής και της Χιλής. Στην πορεία όμως, αθέτησε την συμφωνία με το ναυπηγείο επιλέγοντας Dreadnought από το Βρετανικό ναυπηγείο Armstrong Whitworth1John Carr, R.H.N.S. Averof, thunder in the Aegean, σελ. 23.
Η πρώτη δημοσίευση στον ομογενειακό ημερήσιο τύπο της Αλεξάνδρειας περί της απόκτησης του Ιταλικού πολεμικού εμφανίστηκε στις 20 Οκτωβρίου του 19092Ταχυδρόμος Αλεξάνδρειας, 20 Οκτωβρίου 1909. Μέγας ενθουσιασμός γέμισε τις καρδιές των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας, ιδιαίτερα επειδή το διαπραγματεύονταν μέχρι τέλους και οι Τούρκοι, αλλά επί πλέον υπήρξε αντίδραση της Ιταλικής κοινής γνώμης που ήθελε το περιμάχητο πλοίο να αυξήσει την ισχύ του δικού της στόλου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ενώ οι Αθηναϊκές εφημερίδες, οι οποίες για πρώτη φορά ανακοίνωσαν τα περί της αγοράς την προηγούμενη μέρα, 19 Οκτωβρίου, αναφέρουν ρητά ότι το όνομα που θα εδίδετο στο πλοίο θα ήταν το όνομα του μεγάλου Αλεξανδρινού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, ο Ταχυδρόμος της Αλεξάνδρειας δεν το ανέφερε, παρά το γεγονός ότι ήταν «δικός τους»3Αθήναι, Ακρόπολις, Εστία, Νέον Άστυ, Οι Καιροί, Σκριπ, Χρόνος, 19 Οκτωβρίου 1909. Την 24η Φεβρουαρίου του 1910, ο Γεώργιος Α’, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο επίσημα το νέο θωρηκτό θα ονομάζεται Γεώργιος Αβέρωφ4ΦΕΚ 84Α, 2 Μαρτίου 1910, περί ονομασίας του εν τοις Ναυπηγείοις Orlando ναυπηγουμένου Ελληνικού θωρηκτού.
“Η Αθηνά” μηνιαίο φιλολογικό όργανο του Ελληνικού Συλλόγου “Ο Αισχύλος”, που ξεκίνησε την κυκλοφορία του τον Οκτώβριο του 1909 δημοσίευσε στο 2ο τεύχος του τον Νοέμβριο του ιδίου έτους άρθρο που αναφέρεται στην πρόθεση του Συλλόγου να αναλάβει την παρασκευή της σημαίας του νέου θωρηκτού του Πολεμικού Ναυτικού5Η Αθηνά, Μηνιαίο Όργανο του Συλλόγου Ο Αισχύλος, Έτος 1ο, αριθ. 2, Νοέμβριος 1909, Σ & Γ Βαλλινάκη, Αλεξάνδρεια, σελ. 53-4.
Ο Ελληνικός Σύλλογος “Αισχύλος” είχε ιδρυθεί στις 25 Ιουλίου του 1905 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από 32 ομογενείς στην αίθουσα του Ελληνικού θεάτρου Έδεμ ιδιοκτησίας Διονυσίου Τσερετόπουλου. Πρώτος πρόεδρος ψηφίστηκε ένα μήνα αργότερα ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης (1860-1925), διευθυντής του Οίκου Α. Ράλλη6Ηρ. Λαχανοκάρδη, Παλαιά και Νέα Αλεξάνδρεια, Τύποις Πατριαρχικού Τυπογραφείου, 1927, σελ.147-9, 199-205. Το 1908 συνενώθηκε με τον Σύλλογο “Αθηνά” οπότε ανέλαβε πρόεδρος ο Λημνιός Βασίλειος Σαράντης (1878-1933). Επί προεδρίας του πραγματοποιήθηκε και η συνένωση του “Αισχύλου” με τον “Αρίων”, διατηρώντας έκτοτε τον διπλό διακριτικό τίτλο “Αισχύλος-Αρίων”.
Πέρα από τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα του Αισχύλου, έμεινε γνωστή η πλούσια εκπαιδευτική του δραστηριότητα και η πνευματική του κίνηση άρρηκτα συνυφασμένη με την παρουσία του Ελληνικού στοιχείου στην πόλη της Αλεξάνδρειας. Διατηρούσε Φιλολογικό, Δραματικό, Μουσικό τμήμα και Μουσική Σχολή, ενώ αργότερα ίδρυσε Άσυλο Απόρων και Εγκαταλελειμμένων Ελληνοπαίδων το οποίο στην πορεία εξελίχθηκε στο Κανισκέρειο ορφανοτροφείο με την μεγάλη δωρεά του Μεγάλου Ευεργέτη, Μακρυραχιώτου στην καταγωγή, Γεωργίου Κανισκέρη. Αργότερα ίδρυσε τις Νυκτερινές Σχολές Αισχύλου-Αρίωνος.
Στις 30 Ιανουαρίου 1910, ο Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια Νικόλαος Σκωτίδης, με επιστολή του ανακοίνωνε στον πρόεδρο Σαράντη, ότι το Βασιλικό Υπουργείο Ναυτικών, με υπουργό τον Ιωάννη Δαμιανό, που υπήρξε αργότερα ο πρώτος κυβερνήτης του Αβέρωφ, εκτιμώντας την πατριωτική δράση του Αισχύλου και τιμώντας τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, αποδέχτηκε την ευγενή και πατριωτική δωρεά των σημαιών για το νέο θωρηκτό του Πολεμικού Ναυτικού7Η Αθηνά, Μηνιαίο Όργανο του Συλλόγου Ο Αισχύλος, Έτος 1ο, αριθ. 4-5, Δεκέμβριος 1909 – Ιανουάριος 1910, , Σ & Γ Βαλλινάκη, Αλεξάνδρεια, σελ. 55
Αμέσως μόλις πληροφορήθηκε το ΔΣ του Αισχύλου την απόφαση αυτή, ο πρόεδρος Σαράντης, ενημέρωσε την παροικία με άρθρο στον Ταχυδρόμο ότι δεν θα προβεί σε έρανο, όπως είχε αναφέρει η ίδια εφημερίδα στο φύλλο της 24ης Ιανουαρίου, αλλά, σε σειρά εκδηλώσεων καλλιτεχνικού και πνευματικού χαρακτήρα, για να μην αφαιρέσει ποσά που οι ομογενείς ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν στο λαχείο του εθνικού στόλου.
Στις εφημερίδες είχε καταγραφεί ότι τις σημαίες θα κεντούσαν δεσποινίδες εγκρίτων και ευυπόληπτων Ελληνικών οικογενειών της Αλεξάνδρειας, όπως είχαν κάνει και στο παρελθόν για τον επίσημο αρχιερατικό σάκκο της Α.Θ. του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Φωτίου. Το ίδιο αναφέρει και ο Ναύαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου στα απομνημονεύματά του. Εν τούτοις, με την τιμητική αυτή απόφαση της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Αισχύλος απέστειλε την παραγγελία των σημαιών στον γνωστό τότε οίκο μεταξωτών Καρασταμάτη των Αθηνών, με έδρα επί της οδού Σταδίου 33, την γωνία με την οδό Σοφοκλέους, κάτω από το τότε Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Ο Οίκος αυτός είχε ιδρυθεί το 1859 από την Σπάρτη Καρασταμάτη, σύζυγο του Γεωργίου Καρασταμάτη ο οποίος απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1905. Από ότι φαίνεται όμως, κινητήριος δύναμις στην επιχείρηση ήταν πάντα η Σπάρτη, η πρώτη όπως αναφέρεται γυναίκα βιομήχανος στην Ελλάδα. Εν συνεχεία, τα ινία της επιχείρησης ανέλαβαν τα τέκνα της, Νικόλαος, Κωνσταντίνος, Αναστάσιος και Ιωάννης8Μαρία Δανιήλ, Μεταξουργείον Καρασταμάτη, στο Βακαλοπούλου Μ., Δανιήλ Μ., Λαμπρόπουλος Χ., Φασουράκης Η. (επιμ.), 2017, Βιομηχανικά Δελτία Απογραφής (www.vidarchives.gr/reports/2018_07_811). Διατηρούσε χειροκίνητο μεταξοϋφαντήριο από το 1860 και ατμοκίνητο από το 1892. Από ότι φαίνεται, η Καρασταμάτη διατηρούσε κατάστημα στο Κάϊρο, αφού αναφέρεται στην σελίδα 538 του Egyptian Directory του 1908 το όνομά της (Karastamati Sp.) στην κατηγορία Soiries (μεταξωτά). Το κατάστημα βρισκόταν στην διεύθυνση: οδός el-Manach 24. Αυτό επιβεβαιώνεται αφού στο revue Commerciale du Levant, της Κωνσταντινούπολης του 1903 αναφέρει ότι ο οίκος εξάγει στην Αίγυπτο και την Ρωσία. Σε διαφημίσεις της μετά το 1910, αναφέρει ότι «το άνω εργοστάσιο κατεσκεύασε και τας τέσσαρας μεταξωτάς σημαίας του νεοτεύκτου θωρηκτού Αβέρωφ».
Οι ολομέταξες σημαίες παραδόθηκαν στον Σύλλογο Αισχύλο στην Αλεξάνδρεια όπου εψάλη αγιασμός με παρόντες πολλά στελέχη της ομογένειας, μελών της Ελληνικής Κοινότητας και του Αισχύλου. Το κόστος των σημαιών ανήλθε στις δρχ. 4.000. Οι σημαίες απεστάλησαν από την Αλεξάνδρεια μέσα σε δρύινο κιβώτιο κατασκευής του οίκου Σταϊνγκάϊσσερ, με την μεταλλική πλάκα που ανέγραφε:
«Πρωτοβουλία Συλλόγου Αισχύλος Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας, τω φερωνύμω του μεγάλου ευεργέτου Αβέρωφ, τας εκ μετάξης Σημαίας αυτού ευγνωμόνως και επί χρησταίς ελπίσι δωρείται».
Σχετικό τηλεγράφημα που απεστάλη από τον Αισχύλο προς το Υπουργείο των Ναυτικών ανέφερε τα κάτωθι:
«Εκκλησίας ευλογούσης, παροικίας συμπάσης παραστάσης, καθαγιάσθησαν σημαίαι Αβέρωφ. Σύλλογος Αισχύλος εύχεται πατρίδι πλήρωσιν εθνικών πόθων»
Οι σημαίες παραλήφθηκαν από τον λιμενάρχη Πειραιώς στις 24 Νοεμβρίου του 19109Εμπρός, 25 και 26 Νοεμβρίου 1910. Η επίσημη παράδοση στον πρωθυπουργό Βενιζέλο έλαβε χώρα σε ειδική τελετή από τον εκπρόσωπο του Συλλόγου Αισχύλου στην Ελλάδα, καθηγητή της Βαρβακείου σχολής Θεμιστοκλή Βολίδη, επιμελητή των χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Ο Αισχύλος πραγματοποίησε με θριαμβευτική επιτυχία την πρώτη του μουσική συναυλία στο θέατρο Αλάμπρα της Αλεξάνδρειας στις 19 Μαρτίου του 1910 για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα για να καλύψει το κόστος των σημαιών. Η εκδήλωση έτυχε της Υψηλής προστασίας του Γενικού προξένου Σκωτίδη ο οποίος τίμησε την εκδήλωση με ολόκληρο το Προξενικό Σώμα. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την απαγγελία του ποιήματος του γνωστού ρομαντικού ποιητή Ιωάννη Πολέμη, «Η Σημαία» που είχε γράψει το 1897. Ο τελευταίος στίχος
Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να ‘σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»
ξεσήκωσε το ακροατήριο ενώ ο πρόεδρος ανακοίνωνε ότι ο Σύλλογος αποφάσισε να προσφέρει τρείς ακόμη σημαίες για τον Αβέρωφ, την Βασιλική, την Ναυαρχική και τον Εθνικό Επισείοντα.
Η Ελληνική σημαία, το ύψιστο κυανόλευκο αυτό σύμβολο του Έθνους, είχε από τον προηγούμενο χρόνο με Βασιλικό Διάταγμα, καθιερωθεί να εορτάζεται σε όλα τα σχολεία αρρένων με την έναρξη των ετήσιων μαθημάτων10ΦΕΚ 245, τ. Α’, 25 Σεπτεμβρίου 1908. Ισχύς του διατάγματος αυτού κάλυπτε και όλα τα σχολεία της Αλεξάνδρειας.
Η καθέλκυση του Αβέρωφ πραγματοποιήθηκε στο Λιβόρνο στις 12 Μαρτίου του 1910. Το σκάφος μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Spezia, 40 μίλια βορειότερα όπου συνεχίστηκε ο εξοπλισμός του. Η επίσημα παράδοση πραγματοποιήθηκε στις 15 Απριλίου του 1911.
Αντί επαίνων η αθηναϊκή φιλο-Βενιζελική εφημερίδα “Οι Καιροί” τάχθηκε ενάντια στην απόφαση αγοράς θωρακισμένου καταδρομικού αντί των πιο σύγχρονων dreadnought ώστε να διασφαλίζεται με τέτοια πλοία η υπεροπλία έναντι της Τουρκίας11Καιροί, 11 Ιουνίου 1911.
Στις αρχές του 1911, το πλήρωμα του Αβέρωφ ήταν έτοιμο για την αποστολή στο λιμάνι της Spezia επιβαίνοντας του θωρηκτού Σπέτσαι για να προβεί στις απαραίτητες δοκιμές και να παραλάβει το πλοίο12Σκριπ 6 Ιανουαρίου 1911. Τελικά με συνεχείς αναβολές, στις 7 Μαΐου το πλήρωμα από 600 άτομα απέπλευσε με το πλοίο “Αθήναι”13John Carr, R.H.N.S. Averof, thunder in the Aegean. Οι 300 αποσπάστηκαν από τον ναύσταθμο του Πόρου. Μεταξύ αυτών ήταν ο πλοίαρχος Ιωάννης Δαμιανός ο πρώτος κυβερνήτης του πλοίου, ο υποπλοίαρχος Σταμάτιος Πλατσούκας και ο ανθυποπλοίαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου14Σκριπ, 4 Μαΐου 1911.
Η τελετή ύψωσης της σημαίας του Αβέρωφ πραγματοποιήθηκε στην Spezia το μεσημέρι της 16/2 Ιουνίου 1911 παρουσία Ιταλών αξιωματικών, επισήμων και εκπροσώπων του ναυπηγείου. Με την ανύψωση της σημαίας το πλήρωμα χαιρέτισε με ουρανομήκεις ζητωκραυγές15Ταχυδρόμος, 2 Ιουνίου 1911.
Ο δημοσιογράφος και ποιητής Γεώργιος Κελεπούρης (1890-1965), βρισκόμενος τότε στην Αλεξάνδρεια, αφιέρωσε σχετικό ποίημα για τον Αβέρωφ που δημοσίευσε στην εφημερίδα Ταχυδρόμος όπου εργαζόταν γράφοντας:
Καλώς το! Με την άνοιξη
με την αυγή του Απρίλη.
Σαν θείο γλυκοχάραμα
και σαν ουράνιο δείλι,
σε καρτερούμε όμορφο
κι αγέρωχο καράβι.
Κι’ ο κάθε πόθος μας, για σε,
τα στήθεια μας ανάβει.
…..
Και η Σημαία μας αυτή
που φέρνεις υψωμένη
σαν κάτι θέλει και ζητεί,
σαν κάτι να προσμένει16Ταχυδρόμος, 5 Μαϊου 1911.
Το πρώτο ταξίδι του Αβέρωφ ήταν στην Μεγάλη Βρετανία τον Ιούνιο του 1911. Ο λόγος της επίσκεψης ήταν να παραλάβει τα πολεμοφόδια που είχαν παραγγελθεί, αλλά και να συμμετάσχει στην πανηγυρική εκδήλωση της εθιμοτυπικής επιθεώρησης του στόλου από τον νέο Βασιλιά Γεώργιο Ε’ στο Spithead, στα ανοικτά από το Portsmouth, κύρια ναυτική βάση του στόλου. Παρατάχθηκαν 167 Βρετανικά σκάφη και 18 ξένων δυνάμεων μεταξύ των οποίων ο Αβέρωφ, αλλά και το Τούρκικο Hamidiye με το οποίο θα συγκρούετο τον επόμενο χρόνο στο Αιγαίο. Κατά την επιστροφή του ακολούθησε η προσάραξή του στον ύφαλο μπροστά από την χερσόνησο του Penlee στο στόμιο του ποταμού Tamar, 2,5 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Plymouth από όπου θα παραλάμβανε τα πυρομαχικά του από την εταιρεία Vickers, παράγων της οποίας ήταν ο περίφημος Βασίλειος Ζαχάρωφ, γνωστός αργότερα ως ο έμπορος του θανάτου. Το γεγονός ξεσήκωσε θύελλα πολιτικών αντιδράσεων στην Αθήνα όπου κατηγορήθηκε η κυβέρνηση για την επιλογή Βρετανών συμβούλων υπό τον Βρετανό υποναύαρχο Lionel Grant Tufnell ο οποίος γνωρίζοντας την περιοχή θα έπρεπε να συστήσει την χρήση πιλότου για την είσοδο του πλοίου στο Plymouth. Το κύμα αντίδρασης οδήγησε στην πρώτη ανταρσία μέρους του πληρώματος υπό τον ανθυποπλοίαρχο Δραγάτση. Οι πρωταίτιοι δικάστηκαν τον επόμενο χρόνο στην Αθήνα17John Kerr ibid. και Εμπρός 18 Μαΐου 1912. Ο κυβερνήτης Δαμιανός αντικαταστάθηκε άμεσα από τον πλοίαρχο τότε Παύλο Κουντουριώτη ο οποίος αργότερα θα οδηγούσε τον Αβέρωφ στην δόξα των Βαλκανικών Πολέμων και την προσάρτηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Η πρώτη άφιξη του Αβέρωφ στην Ελλάδα έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου του 1911 στο Φάληρο όπου η υποδοχή ήταν συγκινητική και ενθουσιώδης.
Ο Αβέρωφ, την 4η Απριλίου του 1912, αναχώρησε για την Κέρκυρα μεταφέροντας τον Βασιλέα Γεώργιο και τον διάδοχο Κωνσταντίνο προς συνάντηση του Αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Β’ που διέμενε στο ανάκτορο του Αχιλλείου. Απέπλευσε για Πειραιά την 7η Απριλίου και στις 10 αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια.
Το πρωί της 22ας Απριλίου του 1912, ο διοικητής Μοίρας και κυβερνήτης πλοίαρχος Πέτρος Γκίνης οδήγησε τον Αβέρωφ θριαμβευτικά στην Αλεξάνδρεια συνοδευόμενος από δύο δίδυμα αντιτορπιλικά τύπου Θύελλα, την Λόγχη με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Ραζηκότσικα και το Σφενδόνη με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Γεώργιο Κακουλίδη. Στο κέρας του μεγάλου ιστού του και στην πρύμνη του έφερε τις δύο από τις τέσσερεις σημαίες που ευγενώς δώρισε ο κάλλιστος σύλλογος «Αισχύλος». Το λιμάνι της πόλεως ήταν κατάμεστο από σημαιοστόλιστα σκάφη που είχαν ξανοιχτεί για να προϋπαντήσουν το πλοίο και το πλήρωμά του. Ξεχώριζε το κομψό ιστιοπλοϊκό σκάφος του Αντώνη Μπενάκη το οποίο πέρασε από την πλώρη του Αβέρωφ για να χαιρετίσει από κοντά τους αξιωματικούς της γέφυρας. Δάκρυα συγκινήσεως έρρεαν στις παρειές των παρευρισκόμενων και ζητωκραυγές ακούγονταν από παντού: “Ζήτω ο Αβέρωφ. Να μας ζήσετε. Ο Θεός πάντα μαζί σας”.
Οι ευσταλείς και ηλιοκαμένοι αξιωματικοί και οι ναύτες έστεκαν παραταγμένοι στο κατάστρωμα χαιρετώντας τα εκατοντάδες σκάφη της λαμπρής υποδοχής. Ο Αβέρωφ παιανίζοντας τον Αιγυπτιακό εθνικό ύμνο, έριξε την άγκυρα δίπλα στην Χεδιβική θαλαμηγό El Mahrousa που ήταν μεν κατά τι μεγαλύτερη από τον Αβέρωφ, όχι όμως τόσο εντυπωσιακή και επιβλητική. Η φρενίτις της στιγμής έφθασε στο ζενίθ με το άκουσμα του Ελληνικού εθνικού ύμνου ενώ οι ιαχές της φρενίτιδας των ιαχών σκέπασε τις ομοβροντίες των χαιρετιστήριων κανονιοβολισμών.
Πρώτη ατμάκατος που προσέγγισε τον Αβέρωφ ήταν αυτή του υγειονομικού η οποία θα ήταν μία απλή διαδικαστική επίσκεψη αν πάνω στην λέμβο δεν ήταν η πρώτη Ελληνίδα γιατρός, υπεύθυνη της υγειονομικής υπηρεσία των τελωνείων της Αλεξάνδρειας, καθηγήτρια Αγγελική Παναγιωτάτου. Η ίδια με τον γιατρό Παναγιώτου εκπλήρωσαν τις υγειονομικές διατυπώσεις σε συνεργασία με τον γιατρό του Αβέρωφ, Αρίσταρχο Παντελόπουλο.
Η επιτροπή υποδοχής του Αβέρωφ αποτελείτο από τους Αντώνιο Μπενάκη, πρόεδρο του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξάνδρειας και διευθυντή του Οίκου Μπενάκη στην Αίγυπτο, Δημήτριο Θεοδωράκη, πρώην αξιωματικός του Ναυτικού, δισέγγονος του ναυάρχου Ιάκωβου Τομπάζη και ευεργέτης της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξάνδρειας, Ανδρέα Λεοντόπουλο, αντιπρόεδρος του ΕΝΟΑ, πρωτεργάτη του Αιγυπτίου προσκοπισμού και τον Παναγιώτη Αρκουδιάρη, αρχιτέκτονα των νεωσοίκων του ομίλου, άπαντες ιδρυτικά και δραστήρια μέλη του ΕΝΟΑ. Στην συνέχεια, ο νέος γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, Αντώνιος Σαχτούρης επισκέφθηκε τον διοικητή της μοίρας και κυβερνήτη του Αβέρωφ πλοίαρχο Πέτρο Γκίνη. Εν συνεχεία, ο πλοίαρχος Γκίνης, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του Νικόλαο Βότση, γνωστό αργότερα από το μεγάλο κατόρθωμα της τορπίλισης του «Φετχί Μπουλέντ» στην Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του ιδίου έτους, μετέβησαν στο Ελληνικό Προξενείο όπου συζήτησαν με τον πρόξενο και τον υποπρόξενο Θεοδωρόπουλο. Μετά το πέρας της εθιμοτυπικής επίσκεψης οδηγήθηκαν στο Πατριαρχείο όπου συνάντησαν τον πατριάρχη Φώτιο.
Το απόγευμα η έγκριτη Ελληνική Λέσχη με πρόεδρο τον Μικέ Συνοδινό, δεξιώθηκε στο νεοκλασικό της μέγαρό τους αξιωματικούς της μοίρας που συνόδευε τον Αβέρωφ, παρουσία του Γεν. προξένου, του Μητροπολιτών Τριπόλεως Θεοφάνους, υπερτιμούν και Έξαρχου Βορείου Αφρικής εκπροσωπώντας τον Πατριάρχη Φώτιο, καθώς και πολλών Προέδρων των Ελληνικών Σωματείων και Συλλόγων της πόλεως, μεταξύ των οποίων και του Βασιλείου Σαράντη, προέδρου του Αισχύλου. Το βράδυ, ο Γενικός Πρόξενος είχε προσκεκλημένους τους αξιωματικούς του Αβέρωφ στο Ελληνικό θέατρο Αλάμπρα όπου ο θίασος Κυβέλης που βρισκόταν τις μέρες εκείνες στην Αλεξάνδρεια ανέβαζε στο θέατρο Αλάμπρα το έργο Μπλόφες του νεοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα Θεόδωρου Συνοδινού. Η Ελληνική Φιλαρμονική παιάνιζε τον Εθνικό Ύμνο όταν η πομπή των επισήμων εισερχόταν στο θέατρο.
Στις 24 Απριλίου, ο πρόξενος Σαχτούρης παρουσίασε τους αξιωματικούς του Αβέρωφ στον Χείλη Αμπάς Β’, δισεγγονό του Μοχάμεντ Άλι, στο ανάκτορο του Ρας ελ Τιν. Ο Χεδίδης εξέφρασε την ευαρέσκεια του και εκφράστηκε κολακευτικά για τον Βασιλιά Γεώργιο, αλλά και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Εξήρε δε την εργατικότητα και φιλοτιμία των Ελλήνων της Αιγύπτου. Αργότερα, με εντολή του Χεδίβου, επισκέφθηκε τον Αβέρωφ ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου Μωχάμεντ Σαίτ Πασσάς. Ακολούθησαν επισκέψεις του Διοικητού της Αλεξάνδρειας και του αρχηγού του Αιγυπτιακού στρατού.
Την Κυριακή τελέστηκε επίσημη θεία λειτουργία επί της πρύμνης του Αβέρωφ πρωτοστατούντος της Α.Θ. του Πατριάρχου Φωτίου και με το πέρας αυτής, πλήθος Ελλήνων επισκέφθηκε το πλοίο.
Τις μέρες που βρισκόταν ο Αβέρωφ στην Αλεξάνδρεια πραγματοποιούντο οι δεύτεροι Πανελλήνιοι – Παναιγύπτιοι Αθλητικοί Αγώνες, με διοργανωτή τον ΣΕΓΑΣ και τον Ελληνικό Όμιλο Φιλάθλων Αλεξάνδρειας. Τους αγώνες παρακολούθησαν σε στάδιο με ξύλινες κερκίδες 6.000 θεατές, κυρίως Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.
Η έναρξη των αγώνων ξεκίνησε με παρέλαση 200 ναυτών του πληρώματος του Αβέρωφ και την ανάκρουση του Ελληνικού εθνικού ύμνου, εν μέσω ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Τους επισήμους υποδέχθηκαν οι Μικές Συναδινός, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος, ο Ιωάννης Καζούλης και ο Δημοσθένης Κωνίδης, επίτιμος πρόεδρος και πρόεδρος του Ομίλου Φιλάθλων αντίστοιχα και ο Μικές Σαλβάγος, από τους ιδρυτές του ΕΝΟΑ (Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας). Ακολούθησε η είσοδος του πρωθυπουργού της Αιγύπτου, υπουργών, του διοικητού της Αλεξάνδρειας και άλλων επισήμων της Αιγύπτου18Οι πληροφορίες για τα συμβαίνοντα στην Αλεξάνδρεια προέρχονται από αποδελτίωση της εφημερίδας Ταχυδρόμος της Αλεξάνδρειας..
Ο Αβέρωφ απέπλευσε εσπευσμένα μία ημέρα νωρίτερα από την προϋπολογισμένα μέρα για τον Πειραιά στις 25 Απριλίου και αμέσως μετά για Βόλο όπου θα συμμετείχε στα εκεί εκτελούμενα μεγάλα γυμνάσια του στόλου.
