Γράφει ο Γιώργος Χαλκιαδόπουλος (αναδημοσίευση από την σελίδα Greeks in Foreign Arms)
O George Burlotos γεννήθηκε στην πόλη Passaic του New Jersey, στις 9 Νοεμβρίου του 1923, όμως το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας το έζησε στην Ελλάδα, στο χωριό Ελίκα του Νομού Λακωνίας, από όπου προέρχονταν οι γονείς του. Πρόκειται για αξιομνημόνευτη σύμπτωση γιατί από την Ελίκα καταγόταν και ο Λοχαγός Charles Coussoule, η ιστορία τού οποίου, παρουσιάστηκε πρόσφατα στην σελίδα μας!
To 1929 ο πατέρας του Δημήτριος και η μητέρα του Ελένη μαζί με τα παιδιά τους Γιώργο, Άννα και Μαρία επέστρεψαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν και πάλι στην Ελίκα. Η Ελένη υπέφερε από φυματίωση και για αυτό νοσηλεύτηκε επί μακρόν στο σανατόριο της Πάρνηθας. Το 1930 ο Δημήτρης αναγκάστηκε να επιστρέψει στις ΗΠΑ για βιοποριστικούς λόγους (δούλευε ως μάγειρας σε εστιατόριο), αφήνοντας τα παιδιά του υπό την προστασία της αδελφής της Ελένης η οποία ήταν χήρα. Το 1936 η υγεία της Ελένης βελτιώθηκε και παίρνοντας εξιτήριο από το σανατόριο ανέλαβε και πάλι την ανατροφή των παιδιών της.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι προάστιο των Αθηνών που φημίζονταν για το καλό του κλίμα! Σε ηλικία 16 ετών ο Γιώργος με την προτροπή της μητέρας του επέστρεψε στις ΗΠΑ, για να βοηθήσει τον πατέρα του σε διάφορα επαγγελματικά ζητήματα, την ίδια ώρα που τα σύννεφα του πολέμου σκίαζαν απειλητικά την Ευρώπη. Έτσι λοιπόν, στις 1 Ιουλίου 1939, αναχώρησε από το λιμάνι του Πειραιά με το Ελληνικό υπερωκεάνιο S/S NEA HELLAS και αφίχθη στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, στις 15 Ιουλίου 1939. Ήταν το τελευταίο ταξίδι του συγκεκριμένου πλοίου, πριν το ξέσπασμα του πολέμου, οπότε και συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο πλευρό των Συμμάχων, ως οπλιταγωγό. Όσο για την μητέρα του Γιώργου και τις αδελφές του, αυτές θα αναγκάζονταν να παραμείνουν εγκλωβισμένες στην Ελλάδα, καθόλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι ο νεαρός Έλληνας, δεν ήταν γραφτό να συναντήσει ποτέ ξανά την μητέρα του, η οποία θα πέθαινε ξαφνικά τον Μάιο του 1945, λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, την ίδια περίοδο που ο γιος της υπηρετούσε στο μέτωπο του Ειρηνικού!
Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να εισέλθουν στον Β΄ ΠΠ, στις 7 Δεκεμβρίου 1941, εξαιτίας της Ιαπωνικής επίθεσης στο Pearl Harbor. Στις 19 Ιουνίου 1943, ο 20άχρονος Γιώργος Μπουρλώτος έχοντας αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο Woodrow Wilson, στο Camden του New Jersey, παρουσιάστηκε στο τοπικό κέντρο κατάταξης της περιοχής του. Μετά το πέρας των απαραίτητων γραφειοκρατικών διαδικασιών και των ιατρικών εξετάσεων, ακολούθησε η έγγραφη ορκωμοσία των νεοσυλλέκτων, ενώ στη συνέχεια τους αποδόθηκαν ονομαστικά οι βαθμοί τους. Ο νεαρός Ελληνο/Αμερικανός με το «εκρηκτικό» επώνυμο, ονομάστηκε Ναύτης Β’ Τάξεως (Seaman 2nd Class), λαμβάνοντας αριθμό στρατιωτικού μητρώου (service number) 811-76-22. Τον Νοέμβριο του 1943 ο Burlotos προήχθη στον βαθμό του Ναύτη Α΄ Τάξεως, έχοντας μετατεθεί στο Naval Construction Training Center του Camp Peary, το οποίο έδρευε στην πόλη Williamsburg της Virginia. Ο νεαρός Έλληνας είχε επιλεγεί για να εκπαιδευτεί και να υπηρετήσει στις τάξεις των ανδρών του US Navy, οι οποίοι ασχολούνταν με πάσης φύσεως στρατιωτικές κατασκευές, στο μέτωπο του Ειρηνικού, και όχι μόνο. Ουσιαστικά επρόκειτο για Ειδικά Τάγματα Μηχανικού και Κατασκευών του Αμερικανικού Ναυτικού, ευρέως γνωστά ως United States Naval Construction Battalions, τα οποία συγκροτούσαν την U.S. Naval Construction Force (NCF). Οι άνδρες που υπηρετούσαν σε αυτά, ήταν γνωστοί με το προσωνύμιο “Navy Seabees”. Αν και στην μάχη συνήθως δεν αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος μιας επιθετικής ενέργειας, εντούτοις μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να εμπλακούν με τον εχθρό, καθώς πολλές φορές εργάζονταν κοντά στην πρώτη γραμμή, κατασκευάζοντας διάφορα κτίρια, επισκευάζοντας δρόμους κλπ.
Ο Burlotos υπηρέτησε με το 70ο Τάγμα Κατασκευών (70th Construction Battalion) σε όλο σχεδόν το μέτωπο του Ειρηνικού. Βίωσε τις σκληρές μάχες που έλαβαν χώρα σε νησιά όπως η Iwo Jima, όπου οι Seabees κατασκεύασαν τεχνητό λιμενοβραχίονα, δεχόμενοι περιστασιακά αεροπορικές επιθέσεις. Υπηρέτησε επίσης στο Guam, και το Guadalcanal, με αποκορύφωμα την εισβολή στην Okinawa, όπου επέζησε των φρικτών επιθέσεων Kamikaze. Στις 12 Μαΐου 1945 υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της φονικής επίθεσης αυτοκτονίας τριών Ιαπώνων Καμικάζι, στο θωρηκτό USS New Mexico (BB-40), καθώς ο ίδιος επέβαινε σε ένα πλοίο που έπλεε σε κοντινή απόσταση. Το πρώτο αεροσκάφος κατερρίφθη από τα αντιαεροπορικά πυρά, όμως το δεύτερο άδειασε τις βόμβες του επί του πλοίου, ενώ το τρίτο κατάφερε να συντριβεί πάνω του! Το θωρηκτό δεν βυθίστηκε όμως οι απώλειες μεταξύ τού πληρώματος ανήλθαν σε 54 νεκρούς και 119 τραυματίες.
Ο Γιώργος αν και αγαπούσε πολύ το Πολεμικό Ναυτικό, εντούτοις σεβόταν πολύ και θαύμαζε απεριόριστα τους Αμερικανούς Πεζοναύτες, οι οποίοι ηγήθηκαν της εισβολής και πολέμησαν με εξαιρετική τόλμη για την κατάληψη της Οκινάουα. Συχνά μιλούσε με θέρμη για την συνάντησή του με άλλους Ελληνοαμερικανούς Πεζοναύτες κατά τη διάρκεια του πολέμου και απολάμβανε πολύ, το να τους βοηθά να γράψουν κάποια επιστολή στα Ελληνικά, προκειμένου να την ταχυδρομήσουν στην Ελλάδα, στην γιαγιά τους, ή κάποιο άλλο αγαπημένο τους πρόσωπο. Κατά την διάρκεια της θητείας του στον Ειρηνικό, μεσούντος του πολέμου, ο Γιώργος έλαβε ειδοποίηση ότι η αγαπημένη του μητέρα, που ζούσε στην Αθήνα, απεβίωσε ξαφνικά, και όπως θυμόταν στις αφηγήσεις του, αυτό ήταν κάτι που του στοίχισε πάρα πολύ!
Αξίζει να σημειωθεί ότι για την δράση του στο μέτωπο του Ειρηνικού τού απονεμήθηκαν τα εξής παράσημα. Για την εκστρατεία στην Okinawa τιμήθηκε με το Asiatic Pacific Campaign Medal, και το Aciatic Pacific Ribbon with Bronze Star, ενώ για την εν γένει συμμετοχή του στον πόλεμο έλαβε και το WWII Victory Medal. Απολύθηκε από τις τάξεις του US Navy με τον βαθμό του Κελευστή στις 5 Απριλίου 1946.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Γιώργος Μπουρλώτος επέστρεψε στην πολιτική ζωή και εργάστηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με μεγάλη επιτυχία, για πάνω από 60 χρόνια! Το 1949 ανέλαβε την πρώτη του ραδιοφωνική ενημερωτική εκπομπή, υπό τον τίτλο «Η Ελληνική Ώρα» (The Panhellenic Hour), αφιερωμένη στον Έλληνα μετανάστη και τα προβλήματά του. Αργότερα, το 1984, ξεκίνησε το θρυλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα «Το Ελληνικό Πνεύμα» («The Greek Spirit TV»), το οποίο αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα προγράμματα των Ελλήνων ομογενών στις ΗΠΑ. Παράλληλα διατηρούσε και το δικό του εστιατόριο υπό την επωνυμία “George’s Restaurant”, ενώ άπαντες έχουν να θυμούνται ότι άνοιγε το σπίτι του σε πολλούς νεοφερμένους Έλληνες, όταν έφταναν στην Αμερική. Και ο ίδιος όμως επισκέπτονταν συχνά την Ελλάδα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες για διακοπές, αλλά και για να συναντήσει διάφορους φίλους και συγγενείς του.
Η παραλία του Μαραθιά στην Ελίκα ήταν ένα από τα αγαπημένα του μέρη. Σύμφωνα με την οικογένειά του, είχε κοινωνική ζωή ακόμη και στα 96 του χρόνια. Ο γιός του Αλέξανδρος Μπουρλώτος θυμάται:
«Η ενέργειά του για ζωή εκπορευόταν από την επιθυμία του να βοηθήσει τους άλλους και θεωρούσε υποχρέωσή του να συνεχίσει να το κάνει, ούτως ώστε, η Ελληνο/Αμερικανική κοινότητα να διατηρήσει την επαφή της με την Ελληνική κληρονομιά της. Ήταν πάντα ευγνώμων σε όλους όσους τον βοήθησαν να συνεχίσει τις τηλεοπτικές εκπομπές του».
O George Burlotos απεβίωσε την Παρασκευή 1 Μαΐου 2020, σε ηλικία 96 ετών, έχοντας προσβληθεί από τον ιό του COVID-19. Είθε η μνήμη του να παραμείνει αιώνια!
Special Thanks: To Alexander Burlotos for his contribution and help! Also, special thanks to Antonis Zavaliangos and Dimitris Vassilopoulos for their help!
